‘Twee verloren zielen hebben een stormachtige romance: Thierry, een sportman wiens carrière tanende is, en Fatou, een jonge prostituee wier enige hoop erin bestaat te overleven.’

HET VERHAAL

De film toont de laatste 24 uur uit het leven van een wereldberoemd, doch neerslachtig sportman, Thierry.
Hij ontmoet, tijdens een vakantie in Senegal, de prostituee Fatou op wie hij hals over kop verliefd wordt. Ze vinden in mekaar waardigheid en hoop om zich uit hun benarde situaties te bevrijden. Maar boven begrip en zelfreflectie vinden ze vooral de liefde terug. Geen van beiden heeft ooit voor iemand anders gevoeld wat ze nu voor elkaar voelen; het lijkt het begin van een bijna alles verslindende liefde. Tot Thierry, onder invloed van een stimulerend middel, plots onwel wordt en zich vreemd begint te gedragen. Eerst irritant, dan arrogant en naar het einde toe bijna psychotisch. Tijdens zijn doodsstrijd smeekt hij Fatou bij hem te blijven, waarna hij haar vervloekt en beveelt hem even alleen te laten. Fatou gaat naar huis, maar niet zonder hem te beloven dat ze terug komt om vanaf dan haar leven met hem te delen. De volgende ochtend echter krijgt Fatou tot haar verbijstering te horen dat Thierry overleden is. Ze wordt gearresteerd en ondanks haar onschuld een tijdlang opgesloten. Om haar leven verder te kunnen zetten moet ze terug naar de kamer waar het allemaal begon.

Fatou is het vertellende personage. Niettemin is de wielrenner Thierry de centrale figuur van de film. Beide hoofdpersonages zoeken naar liefde, begrip en respect. Maar ze zoeken vooral naar zichzelf; ze trachten erachter te komen hoe ze op dit punt van hun leven zijn beland en hoe het van hieruit verder moet. Het verhaal gaat over hoop en wanhoop en de kwellingen die mensen doorstaan in hun zoektocht naar een beter leven.

De film is gebaseerd op het boek “Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten” van Dimitri Verhulst. Koen Mortier wil de wereld, de dromen en de angsten van zowel de wielrenner als de prostituee tonen. Ze hebben in zekere zin een bijna parallel lopend leven: beiden geven het beste van zichzelf en hun lichaam om fans of klanten te verrukken.

De titel “Un Ange” verwijst naar de twee hoofdpersonages die elk op hun manier gevallen engelen zijn. Maar in hun harten zijn ze puur.

INTENTIE

Ik wil de film opentrekken, naar een meer algemene wereld van sporters. Er zijn wel honderden van hun voetstuk gevallen “goden”, of het nu wielrenners of voetballers zijn. De ene dag worden ze bejubeld als gek, de dag erna beschimpt, de grond in geschoffeld en dat is het verhaal die ik ook wilde vertellen.

In de film wil ik twee werelden tonen. Ik wil dat hoop en wanhoop parallel lopen, en daarom koos ik voor een evenwicht tussen de twee personages, laat ik de dromen en angsten van beiden zien.

ARENA

De film speelt zich grotendeels in Senegal af. Een straat van zwart teermacadam snijdt het kleine zanderige dorp in tweeën. Aan de landinwaartse kant staan de kleine huizen van de inwoners. De armoede laat zich raden wanneer je door de mooie zandpaden wandelt die de vervallen buurten als slagaders met mekaar verbinden. Aan de andere kant van de weg ligt de toeristenbuurt, met haar tropische planten en bloemen. Hier zijn de muren van de nieuwbouwhotels in zandkleuren geschilderd om ze een "exotische" look te geven. De twee werelden staan niet alleen totaal in contrast met elkaar, ze benadrukken ook de wrange kanten van het toerisme.

STIJL

Er is maar één Vlaamse Cameraman die met beeld schildert en dat is Nicolas Karakatsanis.

Tijdens onze eerste recce periode maakte Nicolas tevens foto’s van de sets die sfeerbepalend zullen zijn voor de film. Het is bijna magisch hoe hij een gewoon tafereel weet om te vormen naar een “bijna” schilderij. Hij weet als geen ander de kleuren en kaders te vinden die aan dit gewoon passant beeld een poëtisch gevoel weet te geven.

Je kunt zijn werk hier bekijken.

Je kan het project volgen op de facebookpagina: https://www.facebook.com/unangedekoenmortier/